Lemas: Terjatuh ke dalam air, jika anda tidak boleh berenang tanpa memakai jaket keselamatan atau membawa sebarang pelampung yang menyelamatkan nyawa, anda tidak akan dapat terus terapung di dalam air. Jika mereka tidak dapat diselamatkan tepat pada masanya, bahaya lemas akan berlaku tidak lama lagi.
Rendaman dan pendedahan: Badan direndam dalam air, pelesapan haba adalah lebih cepat daripada di darat. Dengan cara ini, tubuh manusia tidak dapat mengekalkan suhu badan yang normal, dan ia mudah menyebabkan penggunaan haba badan yang berlebihan. Sekiranya iklim sejuk dan suhu air rendah, bahaya merendam badan manusia ke dalam air akan menjadi lebih besar, dan tidak lama lagi akan berada dalam koma suhu rendah sehingga kematian. Sekiranya badan manusia terdedah kepada matahari yang panas, ia terdedah kepada selaran matahari, keletihan, strok haba, dll.
Dahaga: Di lautan, dahaga adalah bahaya utama yang mengancam mereka yang dalam kesusahan, dan kadar kematian meningkat apabila bekalan air tawar berkurangan. Menurut statistik, kadar kematian adalah 10% apabila terdapat 240 ml air tawar setiap hari, dan kadar kematian meningkat kepada 90% apabila terdapat hanya 120 ml air tawar sehari. Bagi mangsa yang terselamat, air tawar lebih penting daripada makanan.
Mabuk laut: Walaupun mangsa yang terselamat cukup bernasib baik untuk menaiki peralatan menyelamatkan nyawa, seperti bot penyelamat, rakit penyelamat, pelampung menyelamatkan nyawa, dsb., mabuk laut akan menyebabkan muntah yang berlebihan, menyebabkan banyak kehilangan air, pening dan lemah.
Haiwan berbahaya: Serangan haiwan laut yang berbahaya juga merupakan ancaman kepada orang yang berada dalam kesusahan di laut, terutamanya jerung. Walaupun tidak banyak peluang untuk serangan jerung dalam kesusahan di laut, ia secara langsung menjejaskan semangat mangsa yang terselamat.
Kesukaran dalam menyelamat: Menyelamat diri di laut jauh lebih sukar daripada tempat lain. Lautan adalah kawasan yang luas berjuta-juta kilometer persegi, dan iklimnya berubah-ubah. Sukar untuk mencari rakit penyelamat atau bot kecil dalam pesawat pencarian yang bergerak pantas, dan lebih sukar untuk mencari orang yang dalam kesusahan. Tambahan pula, laut sangat ganas, dan walaupun pesawat pencari menemui seseorang dalam kesusahan, ia tidak boleh mendarat.
Pakar menegaskan bahawa kelangsungan hidup di laut mempunyai unsur-unsur berikut:
Peralatan menyelamatkan nyawa
Jika seseorang yang terselamat di laut tidak mempunyai peralatan menyelamatkan nyawa, maka harapan untuk terus hidup di laut yang luas jelas sangat lemah. Menurut statistik, kira-kira 80% daripada kapal karam dalam masa 15 minit selepas karam, dan hanya kira-kira 1/3 daripada peralatan menyelamatkan nyawa dapat diletakkan dalam masa sebelum tenggelam, yang menyebabkan ramai orang lemas dan mati, manakala 94 orang memanjat peralatan menyelamatkan nyawa. % Diselamatkan. Ini menunjukkan bahawa sebaik sahaja anda menaiki peralatan menyelamatkan nyawa, peluang anda untuk terus hidup akan meningkat dengan ketara.
Ilmu bantu diri
Menguasai beberapa pengetahuan tentang penyelamatan diri adalah sangat penting bagi mereka yang berada dalam kesusahan di laut. Pengetahuan ini termasuk penggunaan peralatan menyelamatkan nyawa dan keperluan asas, langkah kecemasan, melaporkan lokasi kemalangan dan tindakan selepas meninggalkan kapal, memanggil bantuan dan penghantaran isyarat, dsb.
Mengekalkan diet
Bagi mangsa yang terselamat, air tawar lebih penting daripada makanan. Tubuh manusia mempunyai nutrien yang tersimpan di dalamnya, dan ia boleh mengekalkan kehidupan untuk jangka masa yang panjang selagi ia diberi air tawar yang sesuai setiap hari. Tapi kalau tak ada air tawar susah nak maintain lama-lama.
Jika anda hanyut dalam masa yang lama di laut, anda boleh menangkap ikan dan burung dan mengumpul rumpai laut untuk menambah apabila makanan tidak mencukupi. Namun, jika tiada bekalan air tawar yang mencukupi, elakkan daripada memakan benda-benda ini, jika tidak ia akan mengambil banyak air dalam badan.adegan hidup
Pakar percaya bahawa kematian pramatang orang dalam kesusahan di laut bukan disebabkan oleh kelaparan dan dahaga, tetapi terutamanya oleh ketakutan. Oleh itu, faktor penting untuk kelangsungan hidup di laut adalah kemahuan yang kuat tidak takut akan kesulitan dan kepercayaan yang teguh dalam kelangsungan hidup. Oleh itu, kita mesti terlebih dahulu mengatasi rasa putus asa dan ketakutan, dan kedua dapat menahan ujian kelaparan, kesejukan, kehausan, dan mabuk laut. Apabila anda berada dalam kesusahan di laut, jika anda tidak takut bahaya, sibuk dan tidak huru-hara, dan anda bersedia sepenuhnya lebih awal, anda boleh meningkatkan harapan anda untuk menyelamatkan.
